Dünyanın en şanslı insanı ilan ettim kendimi gitti.
Bir İlkin klasiği olan şu sözlerde onaylandı damgası gibi serbest geldi, rahat bıraktım.
.
Ben kırmızı sevmezdim, sense çok severdin
Ben siyah dedikçe sen beyaz der, delirirdin.
Kırmızıyı senden bile çok sevdim
Beyazı siyah gibi gördün, aaay döndün
Döndürdün.
Olduk aynı resmen, ikiz gibiyiz bazen
E olduk işte aynen, çok sıradanız cidden.
Ben liberalken, sen kapitalistken
Faşist bulduk kendimizi birden
E ama neden?
Ben ağlarken sen gülerken
Sarılırdık ya hani birden, kızardık ya aniden
Ay dengesizleştirdin beni birden
İstemiyorum seni işte bu yüzden.
Sen çirkin botlarını giyerken
Hep güzel dedim ama iğrençler gerçekten
Grunge takılıyım derken, utanıyorum o hallerinden.
Gizlice M.İ.A dinlerken yakalamıştım seni birden
Çok gülmüştüm haline, ısırmıştım seni sevgiden.
Çocuk yapalım dediğinde, sensin çocuk diye kavga ettiğimizde
Pizzanın son dilimini paylaşmadığında ya da onu çöpe attığında
T-shirtlerimi çaldığında ya da onları sakladığında
Sadece kendine kahve yaptığında
Ya da anahtarı her gece kapıda unuttuğunda
Aylak gibi uyuduğunda ya da beni uyandırdığında
Çirkin ellerimi sıktığında
Beni kitapçıda ağlattığında
Sen hep aynı boşluklarda, ben gidiyorum bu sefer galiba.
Bu sefer saklan bi taraflara, biliyorum özliycem gelicem yanına
Ay bu sefer git uzaklara, bulmak istemiyorum seni asla
Olduk aynı resmen, ikiz gibiyiz bazen
E olduk işte aynen, çok sıradanız cidden.
.
0 fevri:
Yorum Gönder